Bunkier w Konewce

**Кристофер (Kpuc)** · 19 Października 2012

Schron (bunkier) kolejowy w Konewce niedaleko Spały jest jedną z największych atrakcji turystycznych województwa łódzkiego.
Schron miał służyć zabezpieczeniu przed atakiem lotniczym pociągów specjalnych, pełniących funkcje ruchomych ośrodków dowodzenia oraz ich personelu dla sztabu grupy armii Środek (Mitte).

Główny obiekt kompleksu w Konewce - żelbetowy bunkier - schron, ma długość 380 m oraz przekrój ostrołuku mającego przy podstawie szerokość 15 m i wysokość 9 m, w którym między betonowymi peronami biegnie tor umożliwiający wjazd całego składu pociągu.
Wzdłuż głównego tunelu biegnie korytarz boczny, podzielony drzwiami gazoszczelnymi na ciąg niewielkich pomieszczeń. Obok schronu kolejowego zbudowano zespół bunkry technicznych mieszczących kotłownię, urządzenia wentylacyjne i siłownię elektryczną.
Obiekty te łączyły z bunkrem kolejowym trzy podziemne kanały techniczne. W skład kompleksu wchodziły również schrony mieszczące: stację pomp i uzdatniania wody, zbiornik i chłodnicę wody technologicznej.
Ukończone bunkry zamaskowano przed możliwością wykrycia z powietrza, montując na stropach drewniane, kryte papą dachy, a na schronie kolejowym umocowano siatki maskujące i atrapy drzew. Teren wokół otoczono dwoma rzędami płotu z siatki i drutu kolczastego i prawdopodobnie polami minowymi.

Budowę bunkrów rozpoczęto wiosną wiosną 1940 r. Schrony nigdy nie zostały wykorzystane zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem. Pierwsze informacje o wjeżdżających do schronów pociągach towarowych liczących ponad 30 wagonów pojawiają się w 1944 r., gdy w Jeleniu i Konewce utworzono filię tomaszowskich zakładów Daimler-Benz.