„Niebieskie mundury otoczyły go, wiedział, że nie ma dokąd uciec. Kule świstały coraz bliżej i bliżej, w miarę jak grupa zbliżała się do niego, niczym wataha wilków. Mieli nadzieję posłać jeszcze kilka pocisków, zanim w końcu jeden przebije jego ciało. Podnosząc wzrok mężczyzna spojrzał w kierunku lidera tajemniczej grupy, z jego ust dało się wyczytać nieśmiałe pytanie - “dlaczego?”, odpowiedź przywódcy grupy była szybka, chłodna i bez emocji - “to nasza praca”. Po ostatnim słowie jedyny dźwięk jaki dało się usłyszeć to stłumiony strzał pistoletu i ostatnie tchnienie martwego mężczyzny.”