Joanna Kanicka: wywiad z polską autorką serii S.T.A.L.K.E.R.

[Gość Diegtiariow]

 

Z pisarką rozmawiał Wiaczesław Murygin, specjalnie dla SlavaR Blog.

- Cześć Joanna! Dziękuję za zgodziłaś się udzielić wywiadu. Pierwsze pytanie jest dość tradycyjne. Co skłoniło Cię do pisania? Dlaczego fantastyka?

- Nie pamiętam dokładnie, jak dałam się ponieść pisaniu, ale zaczęło się to w czasach szkolnych. W mojej głowie pojawiały się postacie, pomysły ciekawych wydarzeń. Musiałam coś z tym zrobić. Fantastyka daje autorowi nieograniczone możliwości. Zawsze ciągnęły mnie niezwykłe przygody, nawet jeśli znajdują się one tylko na stronach książki.

O autorce:
Joanna Kanicka urodziła się w 1995 roku we Wrocławiu. Ukończyła Wydział Filologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Fascynacja uniwersum S.T.A.L.K.E.R. jest związana z miłością do opuszczonych miejsc i języka rosyjskiego. Uwielbia samotne podróże i dobrą muzykę, od czasu do czasu strzela z wiatrówki. Nie boi się prób, żałuje, że życie jest za krótkie, by spróbować wszystkiego. Typowa sowa - inspiracja przychodzi do niej zwykle w nocy, kiedy wszyscy sąsiedzi dawno śpią.

- Czy wykształcenie, które otrzymałaś, pomaga w Twojej działalności twórczej?

- Teoretycznie powinno, moje wykształcenie związane jest z twórczością literacką. Ale w rzeczywistości tak nie jest. Moim zdaniem nie da się nauczyć kogoś pisać powieści, jeśli sam tego nie potrzebuje. A jeśli ktoś szczerze uwielbia pisać, nie potrzebuje formalnej edukacji, ale doświadczenia i szczerej opinii czytelników.

- Od jak dawna lubisz uniwersum S.T.A.L.K.E.R.? Jak go poznałaś?

- O uniwersum S.T.A.L.K.E.R. dowiedziałem się dość późno, może 3 lub 4 lata temu. Zupełnie przez przypadek - znalazłem w Internecie piosenkę z nią związaną. Ponieważ nie miałam komputera, mocno wystarczającego do grania w gry, zaczęłam czytać książki. Jednocześnie dałem się ponieść chodzeniu po opuszczonych domach, które nadal jest moim hobby.

- Którą grę z serii S.T.A.L.K.E.R. uważasz za najlepszą i dlaczego?

- Osobiście uwielbiam Zew Prypeci, od tego zaczęłam. Bardzo klimatyczna część, lepiej niż inne odzwierciedlająca życie zwykłego stalkera. Podobała mi się ogromna przestrzeń map i różnorodność zadań, a takich lokacji jak «Skadowsk» lub «Jupiter» nie zapomnę nigdy.

- Czy naprawdę nauczyłaś się rosyjskiego dzięki książkom z rosyjskiej serii S.T.A.L.K.E.R.? Jak to się stało? Jak długo zajęło ci opanowanie języka?

- Zawsze uwielbiałam język rosyjski, ale tylko ze względu na S.T.A.L.K.E.R. zaczęłam go studiować. Książek w Polsce było wtedy niewiele, chciałam więcej. Postanowiłam czytać po rosyjsku. Na początku było ciężko, sprawdzałam prawie każde słowo w słowniku (papierowym!). Po pierwszej książce i miesięcznej męce stało się łatwiej. Od tego czasu prawie codziennie posługuję się rosyjskim, słuchając rosyjskiej muzyki, komunikując się ze znajomymi.

- Jakie przeczytałaś książki z rosyjskiej serii S.T.A.L.K.E.R.?

- Moją pierwszą książką było «Prawo Naznaczonego» («Закон Меченого») autorstwa Dmitrija Sillowa. Potem przeczytałam kilka innych, z których najbardziej podobały mi się powieści Aleksieja Grawickiego «W strefie mgły» («В зоне тумана») i «Czystka» («Зачистка»). Z rosyjskiej serii, trylogia Wiktora Noczkina, która została przetłumaczona na język polski, jest też fajna.

Oficjalna polska seria S.T.A.L.K.E.R. wydawnictwa Fabryka Słów.

- Podczas gdy w Rosji ukazują się książkowe serie STALKER i «СТАЛКЕР», w Polsce istnieje możliwość przeczytania pełnego S.T.A.L.K.E.R., z kropkami, tak jak powinno być. W jakim stopniu polscy autorzy piszą kanoniczne dzieła?

- Każdy autor ma swój własny styl, każdy inaczej przedstawia Strefę. Jest to nieuniknione, a to częściowo dlatego, że uniwersum S.T.A.L.K.E.R. jest bardzo interesujące. Czasami ktoś dodaje nowy element lub usuwa inny, ale te zmiany są niewielkie. Mimo to polskie powieści nadal pozostają wierne kanonom gry.

- Opowiedz nam o swojej pracy nad powieścią «Bagno szaleńców» («Болото сумасшедших») i współpracy z Fabryką Słów. Jak to wszystko było?

- Byłam fanem, uwielbiałam pisać i pewnego dnia chciałam stworzyć własną historię, która ostatecznie przekształciła się w książkę. Wysłałam ją do wydawnictwa Fabryka Słów, oni już wcześniej mieli licencję na serię. Potem wszystkie standardowe procedury, montaż, promocja… Wszystko na wysokim poziomie, Fabryka Słów szanuje swoich autorów.

- Jaki jest mechanizm udziału pisarza w projekcie S.T.A.L.K.E.R.? Czy seria ma swojego koordynatora, który określa podstawy, w ramach których autorzy piszą swoje teksty? Czy GSC Game World jest zaangażowane w serię poza zezwoleniem na używanie znaku towarowego?

- Szczerze mówiąc, sama tego nie wiem. Nie komunikowałam się osobiście z GSC, ale podejrzewam, że gdyby Fabryka Słów uznała moją książkę za niezbyt stosowną, to nie zgodziłaby się jej opublikować lub po prostu kazałaby coś zmienić. Moja redaktorka zauważyła kiedyś na przykład, że w moim opisie jedna lokacja wygląda inaczej niż w grze.

Wszyscy wiedzą, że Strefa jest pełna niespodzianek, że uczy nas, aby nie być zdziwionym. A jednak cenny artefakt, który nagle wleciał do okna na drugim piętrze, może zmylić nawet doświadczonych stalkerów. Wszystko stanie się jasne wraz z pojawieniem się nowego znajomego (i takiej typowej dla Strefy, serii z automatu). Wydarzenie, które z początku wydawało się darem losu, zamienia się w daleką i niebezpieczną podróż w głąb Strefy.

- O czym jest «Bagno szaleńców» («Болото сумасшедших»)? Jakie pomysły chciałaś przekazać w książce? Oczywiście bez spoilerów

- Można powiedzieć, że «Bagno» jest dość typową książką z serii. Fabuła opowiada o podróży czterech stalkerów do pewnego miejsca, gdzie mają nadzieję znaleźć duże pieniądze. Dla mnie najważniejsi są ludzie. Relacje między bohaterami, ich wybory. Nie ja decyduję, czy są dobre, czy złe.

- Grafika na okładce powieści - czy przedstawia jakiś moment z fabuły?

- Nie, okładka tylko wprowadza czytelnika w klimat serii. Nie ma bezpośredniego związku z fabułą książki.

- Czy «Bagno szaleńców» («Болото сумасшедших») miało swoją własną prezentację? Jeśli tak, to co możesz nam powiedzieć o wydarzeniu?

- Prezentacja w Warszawie okazała się dla mnie bardzo przyjemnym wydarzeniem. Byli fani z różnych miast, prawie wszyscy z replikami broni i w strojach stalkerów. Najpierw był wywiad. Książka wzbudziła zainteresowanie, ponieważ wcześniej w polskich seriach, pisali tylko mężczyźni. Potem przeszliśmy do prywatnych rozmów i lepiej poznałam tych wspaniałych ludzi.

Spoiler

 

- Jakie są twoje dalsze plany twórcze? Czy w S.T.A.L.K.E.R. pojawią się jakieś nowe książki od Ciebie?

- Miejmy nadzieję, że uda nam się wydać przynajmniej jeszcze jedną. Nie jestem jeszcze zmęczona S.T.A.L.K.E.R., to bardzo pasjonujący i bogaty świat. Można w nim umieścić wiele wątków.

- Jeździłaś do Czarnobylskiej Strefy Wykluczenia. Jakie są twoje wrażenia z podróży? Co szczególnie zapada w pamięć?

- Wyjazd do Strefy uważam za najlepszą wycieczkę w moim życiu. Opuszczone budynki w Prypeci zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Ponieważ podróżowaliśmy latem, byliśmy mile zaskoczeni pięknem przyrody. Szczególnie zapadł mi w pamięć widok starego Sarkofagu – wiedziałam, że dwa miesiące później zostanie on zakryty przez Arkę i nikt inny go nie zobaczy.

- S.T.A.L.K.E.R. 2 został ponownie ogłoszony sześć lat później. Oczywiście nikt nie wie, jak będzie wyglądała nowa gra, ale czy masz jakieś oczekiwania? Co chciałabyś tam zobaczyć?

- Zapowiedź nowej gry była dla wszystkich dużym zaskoczeniem, fani prawie stracili nadzieję. Pewnie teraz trudno będzie stworzyć grę, która zachwyci każdego. Oczywiście nie mogę się doczekać, ale nie mam konkretnych oczekiwań. Najważniejsze, że gra przyciągnie nowych fanów, a S.T.A.L.K.E.R. ponownie stanie się przedmiotem żywych dyskusji.

- Jak myślisz, dlaczego wzrost zainteresowania motywami postapokaliptycznymi trwa do dziś?

- Mam dwie teorie. Jeden jest wynikiem szybkiego postępu technologicznego, ludzie podświadomie boją się, że człowiek wkrótce zniszczy siebie, tak jak swój własny świat. A po drugie – ludzie po prostu tęsknią za życiem bez ciągłego pośpiechu, muszą chociaż na chwilę oderwać się od cywilizacji. Nawet jeśli jest to niebezpieczne.

- Czego chciałabyś życzyć tym, którzy nas czytają?

- Aby wasze marzenia się spełniły, nawet te najbardziej nieprawdopodobne. Moje zostało spełnione 

- Joanna, dzięki za wywiad! Życzymy nowych sukcesów na twórczym polu!

 

Źródło: vk.com | Wywiad z 27 lipca 2018r.