malakas Opublikowano 11 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 11 Grudnia 2010 .......PROZA ŻYCIA........ Wiersz o mym życiu napisałem mały... nie wart nic, nie skarży niczego losu jedynie opowieścią będąc milczącym świadkiem pogrążenia mego, którym w odmęcie świata będąc porzucony nie wiem gdzie cel mój i drogi jest koniec. Czego więc szukasz człeku mały, w zamęcie kłótni i niezgody.? W fałszu codziennym skąpany po uszy STATYSTĄ, świadkiem będący jedynie... bez zdania, bez głosu, cząsteczko maszyny. W skorupie własnej zamknięty jak ślimak, boisz się jutra bo nie wiesz co niesie. Pragniesz chwały, bogactwa może.? cóż to za obłuda. Nic kasa nie warta nie pomogą cuda, gdy pustka w duszy niczym otchłań woła...znajdź drogę swoją lecz echo odpowie..nie ma dziś drogi świat stał się zbyt srogi...zagubiony umierasz za życia powoli, powolna to śmierć jednak bardziej boli. Przechodniu powiedz co widzisz w około... dziecka meliny płacz, bezdomnych wypalony wzrok, nowego raju to bramy strażnicy, obecni co krok. Bezgłośne wołanie, przestrogę Ci ślą... Ty zapatrzony w mamony blask zimny, nie zwracasz uwagi na tych co nie mogli kroku dotrzymać w tej bezkrwawej wojnie. Słabi może, chorzy... jakie ma znaczenie dla ludzi, którym złote pisane przeznaczenie. Rymów już koniec, byt Twój rymem nie jest. Jesień nadchodzi...co już to.? Kończyć trzeba !!, życia zamknąć rejestr... Wpisów w mim dużo, może nazbyt wiele by wyłgać się w końcu żywota krótkiego, przed światem... Sędzią okrutnym i ludźmi, którzy rozliczyć nigdy nie zapomną... To taka moja "refleksja pisana" na temat tego co widzę na co dzień. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
czernobyl10 Opublikowano 11 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 11 Grudnia 2010 Czytając powoli i spokojnie, coś w tym jest, ma przesłanie, ta walka szaraka z system o lepszy każdy dzień, walka kończy się porażką. Taka moja interpretacja. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
kamo103 Opublikowano 12 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Grudnia 2010 Daje do myślenia nad życiem. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Vorenus Opublikowano 12 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Grudnia 2010 Przepiękny ten wiersz malakasie... pisany z duszy i dla duszy - nie dla rymów. Co do interpretacji, to myślę, że nie stanowi o walce o byt ale raczej o refleksji nad nim. Wiersz mówi, że nie warto uganiać się za współczesnymi bóżkami (pieniądze, dobrobyt) ponieważ zatracamy się w tym i nie żyjemy pełnią życia. Pełnią wrażliwej duszy, że o niej zapominamy i stajemy się bezdusznymi maszynami walczącymi o lepsze "częsci, olej" a po drodze zapominamy o drugim człowieku. Rzadki rym a momentami zupełny brak nie razi w tym wierszu, sądzę nawet, że mógłby go zepsuć, wiersz straciłby na refleksji. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
kobal Opublikowano 12 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Grudnia 2010 Malakasie co się dzieje że taka nostalgia cie ogarnia? Czyżbyś w Zonie gdzieś Euterpe spotkał ? Ty Łowca i Destruktor Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
malakas Opublikowano 13 Grudnia 2010 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 13 Grudnia 2010 Dlaczego nostalgia ..nie wiem może przez pogodę, a może razi mnie to co widzę i bardzo trafnie przełożył Vorenus w swojej interpretacji. Euterpe czasem przechodzi przez Zonę czarując swą urodą stalkerów... Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
danieldino Opublikowano 13 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 13 Grudnia 2010 Brawo malaksie http://www.stalkerteam.pl/public/style_emoticons/<#EMO_DIR#>/confused.gif Super tak trzymać Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
czernobyl10 Opublikowano 13 Grudnia 2010 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 13 Grudnia 2010 My maluczcy pędzimy przez te życie w ludzkim wyścigu szczurów, życie przelatuje nam jak piasek przez palce. Co na końcu tej drogi? Płacz, tęsknota, zapomnienie. Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.